Jak bardzo odczuwasz potrzebę osobistego rozwoju? Czy uważasz, że doskonale wypełniasz swoją rolę, czy jednak istnieją obszary, które wymagają dopracowania?
Jeśli zadajesz sobie te pytania, to już dobry znak – mentorki i mentorzy, którzy z pokorą i świadomością podchodzą do samooceny, są po prostu lepsi. I nie chodzi tu o udawane zagłuszanie ego albo o umniejszanie umiejętności. Chodzi o uczciwe spoglądanie na siebie.
Zagłębiając się w siebie, swój sposób działania i kompetencje, które posiadasz, z pewnością znajdziesz tematy, nad którymi chciałabyś lub chciałbyś pracować, by przybliżyć się do ideału.
Czy istnieje zestaw cech charakteryzujący idealnego mentora? Co robić, aby zbliżyć się do ideału i osiągnąć perfekcję w swojej roli? Odpowiedź na te pytania absolutnie nie jest prosta, postaram się jednak określić najważniejsze cechy, które są niezbędne, aby dobrze wykonywać zawód mentora.
Idealny mentor to osoba:
- obdarzona wysoką świadomością, inteligencją emocjonalną oraz empatią,
- potrafiąca słuchać, aby w odpowiednim czasie poznać rzeczywistość swojego mentee, a następnie zadawać mu stymulujące pytania,
- która zawsze udziela wsparcia w zależności od stanu ducha i postępów mentee,
- ani zbyt dyrektywna, ani nadopiekuńcza, ani też zbyt pobłażliwa,
- epatująca otwartością na świat, z poczuciem humoru, by rozbrajać trudne sytuacje,
- potrafiąca w odpowiednich momentach zadawać prowokatywne pytania,
- odważna, żeby otwierać się samemu i nie unikać trudnych tematów mentee.
Taki zestaw cech wprowadza nieformalny nastrój, zmniejsza dystans oraz otwiera przestrzeń do zmiany. Dzięki swobodnej atmosferze rodzi się więcej pomysłów, a mentee ma szansę wyjść poza własną perspektywę i łatwiej jej odkrywać swój potencjał – bez przytłoczenia ciężarem Twoich doświadczeń.
Taki zestaw mówi też nam: rozwijajmy się i dążmy do doskonałości, ale nie udawajmy, że jesteśmy doskonali. Dla mentee, którzy mierzą się ze swoimi wyzwaniami, doskonała, nieskazitelna, ba! krystaliczna osoba mentora, jest demotywująca i onieśmielająca, stąd “(nie)” w tytule tego wpisu.
Mentoring to rozwijanie poprzez dialog, można by powiedzieć: wyższa szkoła rozmawiania! Do tej roli naprawdę trzeba się przygotować. Nauczyć się słuchać, zadawać pytania, umiejętnie poruszać właściwe zagadnienia. Niezbędne jest poznanie przynajmniej podstaw dialogu rozwojowego, np. w edukacji coachingowej. Wówczas łatwiej będzie nauczyć się rozwijania człowieka poprzez rozmowę.
